KIZIL

Sırtımda taşıyorum evimi,

Sırtımdan kanlar akar, damlar,

Bir halüsinasyon bir yanılgı,

Kanayan gözlerim ışık saçar.

Zihnimin kırıklarından giren ışık,

Ruhumun derinliklerine saplanmış yılışık,

Kanlı postundan damlayan gözyaşı,

Dolunayda parlayan saçlarımın kırları.

Bir keraneci geçer, bir umut ışığı,

Sesinde görebileceğin en yaşlı ve arsız acı,

Güz gelir yapraklarda görürüm kızıllığını,

Salkımlardaki üzümler en korkak istekleri çıkarır.

Yıllanmış aşkım akar şarap gibi damlayan zamandan,

Perdelerin ardında gözlerin göremediği,

Aşkın çıkarı, hazin sondur cansız renkleri yansımasında,

Arsız bir müzik çağlar kızıl dolunayda.

Balınsu Kocabaş