Gidecek Mi Tüm O Güzel Duygular

Zaman şimdiki kadar hızlı akmıyor,

Günlerim değil tekdüze,

Her saniyemin farkındayım,

Yüzyıllardır yaşıyorum sanki...

Çınarın altında birbiriyle dans eden köpekleri izliyorum.

Kırlangıçların ince cıvıltıları geliyor kulağıma...

Simidimden düşen kırıntıları karınca yuvalarının yanına koyuyorum...

Üzerine doğru koşuyorum yere konan onlarca güvercinin,

İnsanoğlunun nahoşluğundan kaçar gibi uçuyorlar.

Şimdi,

Fark ediyorum,

Azalır mı büyüdükçe vicdan

Ya da hayatın koşulları mı terbiye eder insanı?

Büyüyünce anlarsın demiştin bana.

Büyümek istemiştim,

İstemeseydim hep küçük kalabilir miydim?

Anlıyormuş insan anneciğim.

Etrafındaki kediler belirlermiş bir evin içindeki zenginliği.

Karanlık çöktü mü ayla beraber doğarmış o anlamlandırılamayan hüzün,

Gözyaşlarım gibi, huzurumun da sonunu getirmeye hazır.

Anlıyormuş insan anneciğim, alışıyormuş da.

Bahar Kocahan