Sararan güz

Güz ay gibi doğuyor, geçip gidiyor

İçindeyim sanıyor, kaçmıyor, duruyorum.

Duyun sesimi! Ben hiçbir şey bilmiyorum.

Var olduğumu sanıyor, gittikçe ölüyorum

Dünya’yı şu sıralar anlıyorum

Güz’e hürmet düşen damlaları

Şemsiyemle karşılıyorum zira,

Can suyumla ıslanalı, bir hayli oluyor.

Toprağım sulanacak kadar da

İhtiyarlığı tanımıyorum

Yapraklarla esiyor, saçlarını savuruyorum

Artık üşümüyor, hissetmiyorum

Çünkü mevsimlere yazılan şiirler misali

Ait değilimdir cihana, diliyorum…

#güz #sonbahar #yaşam