Sessiz.

Nefret gemi azıya almış,

Beş para etmez bir hayat,

Ruhunu şeytana değil meleğe satmış,

Yine de her huzur zerresi bayat.

Yolumuz yol değil sonsuz,

Cinnet yakın kendine hakim ol,

Ve artık her şey tatsız tuzsuz,

Belki de sona geliyor bu aptal yolsuz.

Işığın etrafındaki huzursuz sinekler,

Işığını kendi yakıp yine önünde ölürler,

Hepsi içimdeki saklı korkağa bakar,

Kendi mezar taşını diker umutlu cesurlar.

İlhamsız şairin sessiz dizeleri misali,

Sürüklenip gidiyor benliğim oradan oraya,

Ve kimsesiz hiçliğim gün gün ezilirken,

Kolayı seçemiyorum devam ediyorum yaşamaya.

Son demin acı damlalarıdır şu günler,

Bilmiyorum ister miyim bir bardak daha,

Aidiyeti eksik misafir mahcupluğu üstümde,

Benim sevmediğim kadar hoş gelir sana.

Mezarın altı kalbin dışı yeridir,

Sevmez Nadir huzursuz tuzakları,

Ve yalnız kalsa sessizce sevinir,

Ama içten içe ister çınlasın kulakları...

Mehmet Nadir Ustabaş