Yeganem

Oturuyorum kiraz çiçeklerinin önünde diz çöken kaldırımda,

Baharın kokusundan dahi nefret edesim geliyor.

Yalnızlığım da hüznüm de sahtekar çıkıyor kaldırdığımda,

Kirazdan al silüetini çiçek kokan kaldırım kenarından.

Yine aynı kaldırım, aynı bahar ve çiçekler

Sürünüyor yerlerde, ellerde; sen gibi yeganem

Evet belki aynı göğe bakan yürekler bugün ölecekler

İki yürek tek ruhta atamaz ayrılık vurunca yeganem.

Sanırım sadece seni görmeyi umuyordum beyaz elbisenle,

Fakat benim arzuladığım beyaz bu değildi yeganem.

Son bir kez baksam yüzüne -yetmez- bir ömür geçse seninle

Geri dön desem duyar mısın, şarkılar söylesem dinler misin?

Sual etsem, desem beni yanına ister misin yeganem

Yanıtlar mısın mavisinde kaybolduğun gökyüzünden?

Lanet olsun akan suya, kokan toprağa; yanımda yoksa yeganem

Sen gibi yitip gitmez anılar, içimdeki sen yüzünden.

Yağmur Naz Yavuz